ผี คืออะไร

ผี เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่สามารถพิสูจน์ หรือตรวจวัดได้ด้วยเครื่องมือที่เชื่อถือได้ จึงยังไม่เป็นที่ยอมรับในทางวิทยาศาสตร์ แต่ด้วยภาวะทางจิตใจ หลายคนก็อดกลัวไม่ได้ในยามวิเวกวังเวง พาให้คิด หรืออาจเห็นจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามกลางคืน เวลาผีปรากฏกายขึ้นต่อหน้าต่อตา แม้ว่าวงการวิทยาศาสตร์จะยังไม่ยอมรับเรื่องผีๆ และบางครั้งก็ปัดให้เป็นเรื่องราวของ ไสยศาสตร์ ไป ทว่านักวิทย์บางคน โดยเฉพาะฟิสิกส์ พยายามจะอธิบาย การเกิดของผี 

กฏการณ์ธรรมชาติ

ต่อผมคนตาย

ประสบการณ์ ตรงจากการต่อผมจริง แล้วเขามาทวงคืนเอามาเป็นอุทาหรณ์นะคะ สำหรับคนชอบต่อผมจริงซึ่งเราไม่เคยคิด ว่าจะเกิดกับตัวเองเลย .. เรื่องที่นำมาเล่ารับรองเป็นเรื่องจริงล้านเปอร์เซ็นต์ ไม่มีการแต่งเติมเพื่อเพิ่มอรรถรส แต่อย่างใดโปรดใช้วิจารณญาณนะคะเรื่องนี้เกิดมาเกือบปีแล้ว (กระทู้ถูกเขียนขึ้นมิถุนายน พ.ศ. 2554) ไม่เคยเล่าให้ที่ไหนฟังเลยที่นี่ เป็นที่แรกคะเรื่องมันมีอยู่ว่า … เราตัดผมออกประมาณไหลได้เรา เป็นคนหน้ากลมตัดมาแล้วไม่เข้ากับหน้าตัวเองเลย เลยอยากต่อผมเห็นคนอื่นต่อแล้วสวยอยากสวย เหมือนคนอื่นเขาบ้าง มีคนเตือนแล้วไม่ฟังว่าอย่าต่อผมจริง เราไม่รู้ ว่าเจ้าของเค้าเป็นใครเดี๋ยวเค้าตามมาเอาคืนคือคน เตือนเค้าชอบฟังเรื่องทำนองนี้เรา ไม่ค่อยเชื่อกับเรื่องพวกนี้เลย เพราะไม่เคยเห็นจะจะและที่สำคัญ เพื่อนร่วมห้องเราต่อมาเป็นสิบครั้งผมจริงทุกครั้งไม่เห็นจะมีไรเลยพอเราต่อมาได้อาทิตย์นึงก็ปกติดีเราก็คิดว่าคงไม่มีอะไร แต่เรื่องมันเกิดหลังจากนั้นแหละกลางคืนเราเริ่มได้ยินเสียงขดเพดานดังแครกแครก. รอบห้องก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะเช่าห้องที่ตึกแถวตึกมันติด ๆ กันก็เป็นธรรมดาที่มันจะเสียงดังเราคิดว่าคงดังมาจากห้องข้าง ๆ แต่ที่น่าแปลกคือมันดังตอนตีสองของทุก ๆ คืนประมาณสิบห้านาที แล้วก็เริ่มพูดใหม่อีกครั้งเป็นแบบนี้ตลอด แต่เราไม่กลัวเพราะไม่คิดว่าจะเป็นเรื่อง แบบนั้นเพื่อนเราก็ไม่ค่อยเชื่อเพราะอย่างที่บอกมันต่อมาเป็นสิบไม่เคยเจอ อ่านเพิ่มเติม pgslot

ศพ ผี ไร้หัว

คืนนั้นลุงเซน บอกว่าตลอดเวลาที่แกกับเด็กวัดอีกคน ซึ่งนั่งเป็นเพื่อนศพพร้อมกับต่อธูป ที่พร่องก้านไปเรื่อย ๆ อยู่บนศาลาท่ามกลางแสงตะเกียง ที่ส่องวับๆแวม ๆ นั้นจะมีเสียงหมาหอนโหยหวน อยู่ตลอดเวลาเหมือนกำลังเตรียมการต้อนรับการมาเยือนของอะไรสักอย่างหนึ่งขณะนั้นกำลังเป็นเวลาดึกได้ที่แกบอกว่าเพื่อนเด็กวัดคนหนึ่งดันปวดท้องหนักขึ้นมาจึงขอตัวลงไปปลดทุกข์ที่ห้องส้วมหลังกุฏิพระซึ่งอยู่ถัดจากศาลาตั้งศพออกไปหลายร้อยเมตรลุงเชนจึงจำใจต้องนั่งต่อธูปไปคนเดียวก่อนขณะนั่งสัปหงก อยู่นั้นแกนึกขึ้นมาได้ว่า ธูปหน้าศพก่าลังมองลงอีกก้าน แต่ความง่วงพลอยทำให้แกเผลอ นอนหลับไปแกหลับไปนาน เท่าไรก็สุดจะเดาได้สะดุ้งตัวตื่นอีกที เมื่อเสียงหมาในวัดหอนดังขึ้นใกล้ ๆ กับศาลาตั้งศพแกนั่งหัวโด่อยู่คนเดียวสักครูใหญ่ ก็ชักเอะใจเพราะนึกขึ้นมาได้ว่าเพื่อนเด็กวัดอีกคนหนึ่ง ที่ขอตัวไปห้องส้วมยังไม่มีวี่แววว่า จะกลับขึ้นมาอีกขณะที่แกนั่งเกร็งด้วยความหวาดกลัว อยู่นั้นท่ามกลางความสลัว ๆ ของเงาจันทร์ในคืนเดือนมืดแกก็เห็นวัตถุอะไรสักอย่างหนึ่งลักษณะกลม ๆ เบี้ยว ๆ ลอยละลิ่วอยู่เหนือพื้นดินราว 7-8 เมตรมุ่งตรงมายังทิศทางศาลาที่แกนั่งอยู่ พร้อมกับเสียงหอนเย็นยะเยือกของหมาในวัดดังแรงขึ้นเรื่อย ๆ

โค้งยิ้มอุดร

จําได้ว่าตอนนั้นผมเห่อรถมาก ในตอนนั้นมันคือของชิ้นใหญ่ ที่ผมสามารถซื้อเองจากเงิน ที่ผมหาเองครับผมกลับบ้านไปแค่ 1 สัปดาห์เองแล้วก็รีบกลับมามหาลัยเพราะอยู่บ้านออก ไปเที่ยวกลางคืนไม่สะดวก พอกลับมามันก็เหงา ครับก็เลยโทรหาเพื่อน ๆ จนสุดท้ายก็รวมกลุ่มกันได้ โดยมีเพื่อนที่ติดแหงกอยู่ที่มหาลัยไม่ได้กลับบ้านอีก 2 คนเพื่อเดินทางไปเยี่ยมเพื่อนอีกคน ในกลุ่มที่อยู่จังหวัดอุดรธานีจังหวัดนี้มีความเจริญมากเลย ผมขับรถไปมือเดียวก็ถึงครับไม่ต้องผลัดเพื่อนเพราะไม่ใช่ช่วงเทศกาลไปวันแรกก็ไม่ได้เหนื่อยมากครับ  ไปนอนบ้านเพื่อนคนนี้เลยสมมติว่าชื่อปีนะครับคืนแรกพวกผมไปทานข้าวกับพ่อแม่ของนี้ครับนี้เองก็ไม่ค่อยกล้าพาออกเที่ยว ต่อหน้าพ่อแม่ แต่พอคืนที่ 2 นี้แนะนำให้พวกผมไปเช่าโรงแรม ในเมืองเมื่อคืนที่ 2 ไปเที่ยวจะได้สาวพวกผม 3 คนจึงตัดสินใจเปิด 2 ห้องครับเอาตรง ๆ เลยก็คือในกลุ่ม 3 คนถ้ได้สาว 1 คนก็จะยกห้องนั้นให้ไปเลยถ้าได้สาว 2 คนผมก็จะให้คนที่ไม่ได้นั้นเอารถผมไปนอนที่อื่น หรือไม่ก็ค่อยเปิดห้องใหม่เลย อ่านเพิ่เติม ที่ jokergame

เล่าเรื่องผี

สวัสดีค่ะ
เราอยากมาเล่า ประสบการณ์ที่เราเจอในวัยเด็ก กับบ้านหลังเก่า
อาจจะไม่ได้น่ากลัว อาจจะพิมพ์ เรียบเรียงแล้วอ่านไม่ค่อยเข้าใจบ้างนะคะ เพราะเป็นการพิมพ์เล่าเรื่องเหตุการณ์ครั้งแรก
     ขอแทนตัวเอง ว่า สานี
     ขอแทนพี่สาว ว่า พัช
เริ่มเรื่องเลยนะคะ  
     ตอนนั้น เรายังเรียนอยู่ ม.1   พี่สาวเรา เรียนอยู่ ม.6 บ้านเก่าสานีเป็นบ้านสองชั้น ชั้นบนเป็นไม้ค่ะ ชั้นล่างเป็นปูน ตามสไตล์บ้านส่วนใหญ่ทางภาคอีสานค่ะ สานีจะนอนกับพี่สาวอยู่ชั้นบน นอนห้องเดียวกันเตียงเดียวกัน พ่อแม่ และ ย่า จะนอนชั้งล่างค่ะ ทีวีบ้านสานีมีเครื่องเดียวและอยู่ชั้นล่าง พี่พัชเป็นคนติดละคร ติดซีรี่ รายการวาไรตี้ต่างๆชนิดที่ว่า ดึกแค่ไหนก็ต้องนั้งดู ยิ่งเป็นวันเสาร์อาทิต จะดูดึกมากเพราะไม่ต้องตืนไปโรงเรียน แต่ทุกครั้งพี่พัชจะขึ้นไปนอนด่านบนทุกครั้ง ช่วงนั้นจะมีประกวดนางงามจักรวาล พี่พัชก็รอดู แล้ววันนั้นเป็นวันเสาร์ สานีขอขึ้นไปนอนก่อนเพราะสานีไม่ชอบดูรายการพวกนี้ค่ะ คืนนั้นเป็นคืนที่เงียบมากไม่มีแม้แต่เสียงหมาเห่า จำได้ว่าเรากำหลังเคลิ้มหลับ เราได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมาชั้นบน ความที่เป็นพื้นไม้ เสียงเท้าที่กระทบ จะดัง ตุบ แอ๊ดดด ตุบ แอ๊ดดด ตุบ แอ๊ดดด พอสิ้นสุดเสียงเท้า ที่นอนก็หยวบลง  สานีนอนหันหลัง สานีรุ้สึกได้ว่ามีคนมานอนหลังเรา คิดว่าเป็นพี่สาว สานีจึงถามพี่พัชไปว่า
สานี : รายการจบแล้วเหรอ ?
พี่พัช : อืมมมม (เสียงผู้หญิงลากยากผิดปกติ)
  แต่สานีก็นอนต่อ ไม่ได้สนใจ แต่ระหว่างคืนนั้น พี่พัช ตัวเย็นมาก ด้วยความมืด สานีสัมผัสได้ถึงความเย็นของพี่พัช จึงเอาผ้าห่ม ห่มให้ โดยมองไม่เห็นหน้าตาของคนนอนอยู่ข้างๆค่ะ  ตื่นเช้ามาสานีก็นอนอยู่คนเดียวบนเตียง สานีคิดว่าพี่พัชคงตื่นก่อนแล้ว สานีลุกขึ้นเดินลงไปชั้นล่าง เห็นย่ากับพี่พัชนอนอยู่หน้าทีวี ก็ไม่ได้เอะใจค่ะ เพราะคิดว่าพี่พัชคงตื่นเข้าน้ำแล้วมานอนต่อ พอสายของวันนั้น ครอบครัวเรานั้งกินข้าวกันค่ะ สานีบ่นพี่พัชต่อหน้าทุกคน ว่า
สานี :พี่พัชไม่นอนห่มผ้า ตัวเย็นมาก สานีต้องตื่นมาห่มให้ เดียวไม่สบายหรอก
พี่พัช : เดียวเมื่อคืนฉันดูประกวดนางงามก็ดึกแล้ว ไม่ได้ขึ้นไปนอน
ย่า :พี่พัชเขานอนหน้าทีวีกับย่าทั้งคืนนะสานี
พ่อแม่: ช่ายทุกคนนอนหน้าทีวี ดูประกวดนางงาม อ่านเพิ่มเติม